POMPOENCHUTNEY EN DE VERGETEN GROENTEN

Ik zit al sinds vanmorgen ongedoucht in mijn pyjama achter mijn computer te schrijven, de gordijnen dicht.
Maar nu is de concentratie op en kan ik de stroom aan nutteloze gedachten niet langer tegenhouden.
Ik sta op, loop naar het raam en spiek even door de gordijnen naar buiten, om te zien wat er zich afspeelt buiten mijn schrijf-bubbel.
Het miezert en de stad is gehuld in een heiige grijze deken.
Het is doodstil op straat. Wat opmerkelijk is want normaal is er een kakofonie aan geluiden te horen.

Ik stap naar buiten. Het miezert en de druppeltjes zijn zo klein dat het voelt alsof ik door mistwolken loop. Het voelt verfrissend op mijn wangen en mijn lelijke ski jack zorgt er voor dat ik verder droog en warm blijf.
Zonder duidelijk doel loop ik met mijn camera in de hand naar de moestuintjes, een straat verderop. Het is een eco-wijk waar tussen alle gebouwen moestuintjes zijn aangelegd.
Sommige tuintjes zijn al leeg gehaald, andere liggen vol met bladeren, verdorde planten en overblijfselen van de zomer. Het ruikt hier naar herfst.
En dan zie ik ze… vergeten pompoenen. Pompoenen kunnen niet tegen (nacht)vorst en hadden allang uit de tuin gehaald moeten worden. Arme stakkers, liggen hier een beetje moederziel alleen te verkleumen…

Na nog een extra rondje door het park ga ik met een fris hoofd, nieuwe foto’s en inspiratie voor een nieuw recept terug naar huis.

Sommige recepten zijn meteen bij de eerste poging perfect. (erwtensoep, mayonaise, uiensoep, glühwein etc.) Pompoenchutney was duidelijk niet zo’n recept.
Bij mijn eerste poging ging ik meteen voortvarend aan de slag en slachtte een joekel van een pompoen, genoeg om zometeen meerdere grote potten te kunnen vullen. Dan had ik een leuk zelfgemaakt cadeautje in de kast, dacht ik.
Een goede chutney bestaat uit een combinatie van zoet, zuur en pittige. Al improviserend husselde ik wat recepten door elkaar.
Enfin, omdat ik (nogal veel) bruine basterd suiker had gebruikt, donkere rozijnen en een scheut balsamico azijn, was het een donker onappetijtelijk prutje geworden. De smaak was dan wel goed, maar het oog wil ook wat. Nu staan er 6 potten met lekkere bruine smurrie in de kast en ik schat in dat ik de hele winter pompoenchutney zal eten….ik zal de pompoen niet snel vergeten deze winter.
Hier het recept voor wel mooie oranje pompoenchutney.

Notes

*** Ik had toevallig een vrij grote pompoen in huis en heb daar alle hoeveelheden op aangepast, maar het spreekt voor zich dat je de hoeveelheden kunt aanpassen.
*** Je hebt speciale jam/compote trechters, die zijn bijzonder handig voor het vullen van de potten.
*** Na een aantal dagen zal de chutney nog meer smaak hebben.
*** Je kunt de pompoenchutney zowel warm als koud eten en door een gerecht verwerken of apart serveren. Heel bijzonder bij een kaasplankje. Lekker bij sperziebonen, je kunt de pompoenchutney dan net als een boemboe even mee bakken in een wok, datzelfde geld ook voor bijvoorbeeld kippendijen… om maar een paar voorbeelden te geven.